Mijn grootste passie is mensen helpen bewust te zijn, van wat ze voelen en ervaren, contact te maken met alle delen in zichzelf.

Er was een periode waarin ik niet zoveel voelde. Ik leefde in mijn hoofd, was gevoelig en nog onbewust van wat er in mij leefde. Op dat moment besefte ik niet hoe klein mijn wereld was.  Na meerdere relaties werd ik steeds meer uitgedaagd mezelf te laten zien. Ik wist niet hoe dat moest. Voelde wel veel angst en mijn lichaam werd steeds meer gespannen.  Er diende zich een periode aan waarin ik veel mocht voelen. Veel verdriet, angst en een vleugje boosheid. Wat een opluchting. Met al dat voelen kwamen er ook steeds meer inzichten en er kwam energie vrij om nieuwe dingen te doen en te leren.  Tijd voor een opleiding, relaties, opzet praktijk en leven. Ik mocht veel mensen begeleiden. Wat een geschenk. Leerde enorm veel in mijn relaties en werk. En toch ik kwam niet bij de kern. Ondanks al mijn voelen, meditatie, relatie, onderzoek, therapie, bewustwordingsgroepen.

In deze periode leerde ik steeds meer de verschillende persoonlijkheden in mezelf kennen.  De meeste van ons kennen wel de perfectionist, de criticus, de drammer of het boze, verdrietige, angstige of speelse kind.

Gaandeweg voelde ik dat er meer was. Een veel dieper besef van een sfeer die losstaat van al die personen.  Het werd me steeds duidelijker dat al die persoontjes verwijzen naar dat diepere in jezelf wat er altijd is. De bron waar je uit voortkomt. Door het leren zien en ervaren van al die delen in mezelf en onverwerkte stukjes in mezelf onder ogen te zien word het besef van wie ik ben steeds groter.  Wat geweldig. Er hoeft niets weg. Wat er overblijft is stilte, zijn en liefde.

Nee, dat is nog geen permanente toestand, al voel ik wel altijd dat die zijnstoestand er is. Daaromheen stormt het nog regelmatig. Is er een innerlijk gevecht gaande en worstel ik. Maar ik kom boven en steeds weer opnieuw verrijkt en gelukkiger dan daarvoor.

Het leren kennen van de persoontjes in mij is niet alleen enorm verrijkend voor mezelf maar ook voor het contact met de ander.  In een relatie een noodzaak. Want hoe fijn is het als je kunt zien en herkennen als de ander in een angstig of verdrietig kind terecht gekomen is. Je ruimte kunt maken voor die ander. Vaak weten we niet dat we in een persoon terecht gekomen zijn. We worden het. Ik ben woedend, schreeuw je. Wie in jou is er woedend? Ik voel me zo verdrietig, niemand houd van mij. Wie in jou voelt en zegt dat?

Mag het er zijn? Op het moment dat je kunt zien dat er een bepaald deel in jou aan het woord is komt er ook ruimte om dat stukje pijn op te vangen en te verwerken. Het brengt je dichter bij jezelf. En is dat niet wat we allemaal willen?

Dicht bij onszelf bied ons ook de mogelijkheid dichter bij de ander te zijn. Intimiteit te ervaren en contact. Ons verlangen te voelen en te kunnen leven.

Neem de komende week eens de tijd om stil te staan bij jezelf en kijk eens terug. Wie in jou sprak er vandaag? Van waaruit handelde je of beter gezegd, wie handelde er in jou? Had je een conflict.  Wat gebeurde er precies in dat contact. Wie sprak er met wie?

Het lijkt misschien ingewikkeld maar probeer het en kijk wat het je geeft. Het hoeft niet perfect, voor de perfectionisten onder ons 🙂 .

Heb je vragen of opmerkingen laat het me weten.  Mijn intentie is aan te sluiten bij wat voor jou belangrijk is.  Je bent welkom!