Meditatie en het innerlijk kind liggen in elkaars verlengde. Ze ondersteunen elkaar. Ze hebben beide tot doel het contact met jezelf te herstellen, bewust te zijn van wie je ten diepste bent. Ik heb zelf voorkeur voor twee verschillende vormen van meditatie. De eerste is de boeddhistische meditatie. Je creëert een fijne rustige plek waar je ongestoord een half uur of langer kunt gaan zitten. Ik prefereer een meditatiekussentje of een meditatiebankje om op te gaan zitten. Je kunt ook een stoel nemen als dat prettig is. Een goede comfortabele houding waarbij je rug recht is en je kin wat naar binnen getrokken en je ogen halfgesloten. Laat je handen op je bovenbenen rusten en houd je armen en schouders ontspannen. Ontspan je gezicht en kaken. Je tong ontspannen waarbij het puntje tegen je tanden rust. Richt je aandacht op je ademhaling en kom steeds weer terug vriendelijk en ontspannen naar je ademhaling. Begin met 5 a tien minuten zitten en breid dit langzaam uit tot een half uur of langer. Na verloop van tijd kun je aandacht richten op een bepaald thema zoals, liefde, vergeving, vrijgevigheid, dankbaarheid. Dit heet contemplatie.
Het innerlijk kind is verbonden met je ziel. Onze innerlijke kinderen zijn goed in zijn. Ze dragen in zich, gevoeligheid, angsten en onze magie. Als we dit contact kwijt raken verliezen we ook het geheimzinnige, het magische, de intimiteit en het plezier in onze relaties en leven. Al met al een goede reden om onze innerlijke kinderen te leren kennen en er verbinding mee te maken .
Als ik me afstem op mijn innerlijke kinderen ga ik op een ontspannen manier zitten op de bank of in een gemakkelijke stoel. Ik let erop dat ik goed zit en richt me even op mijn ademhaling en scan mijn lichaam ( aandacht door je lichaam laten gaan). Ik voel waar ik gespannen ben of juist ontspannen en ervaar mijn gevoelens, zonder dat er iets veranderd hoeft te worden. Het mag er gewoon zijn.
Ik sluit mijn ogen. Richt mijn aandacht op de stilte of de geluiden om me heen en ga langzaam meer naar binnen. Ik richt mijn aandacht op mijn gevoelens en verbind me ermee. Er kunnen beelden komen die verbonden zijn met een van je innerlijke kinderen. Je kunt ook visualiseren en jezelf zien als een kind van een bepaalde leeftijd. Doe het rustig en verwacht niets. Hoe zachter je bent, hoe makkelijker zullen de kindjes zich laten zien en voelen. Luister alleen maar en voel. Misschien voel je verdriet of angst of boosheid. Voel het en blijf erbij in zachtheid en warmte. Misschien voel je vreugde, blijdschap. Laat het toe en ervaar het.
Om meer afgestemd te raken op de innerlijke kinderen richt ik mijn aandacht op de nek energie. Je brengt je aandacht naar je nek, achterkant van je hoofd. Misschien voel je niks of je ervaart er spanning. Stel het je gewoon voor. Vanuit je nek kun je even met je aandacht naar je hartcentrum toe. Dat is een punt in het midden van je borst. Neem de liefde en warmte die je daar voelt mee naar binnen en richt je weer op je gevoel en je innerlijke kinderen.
Belangrijk is dat je geen agenda hebt. Ik bedoel, een verwachting van zo moet of hoort het te zijn. Als je niets ervaart is het ook goed. Stel je open en wacht af. Het kind heeft vertrouwen nodig dat je bij hem of haar blijft en het niet opnieuw in de steek laat. Ze wacht rustig af totdat jij zover bent.
Als ik zo schrijf raak ik ontroerd en voel hoe mijn kindjes reageren. Volgens mij zijn ze het wel met me eens hoe fijn het is dat ze er mogen zijn en er aandacht voor ze is. Voel ook ontroering en dankbaarheid omdat de weg naar binnen en het contact met mijn innerlijke kinderen, me geopend heeft voor de magie en het mysterie van het leven.
In liefde, Rene